1655 r.: Oblężenie Jasnej Góry

[ Powrót do historii Polski ]

Oblężenie Jasnej Góry miało miejsce w dniach 18 listopada – 27 grudnia 1655 w czasie potopu szwedzkiego. W momencie, gdy Szwedzi byli u szczytu powodzenia, stojący na czele klasztoru jasnogórskiego ojciec Augustyn Kordecki zdecydował się 7 listopada uznać władzę Karola Gustawa, szukając jednocześnie pomocy u Jana Kazimierza i polskich wojskowych. Kordecki otrzymał od Szwedów list żelazny, czyli tzw. „salwagwardię”, gwarantujący bezpieczeństwo twierdzy. Pomimo wcześniejszych obietnic Szwedzi zażądali wpuszczenia do twierdzy swego garnizonu, jednak paulini stanowczo odmówili.

Niewpuszczenie Szwedów do klasztoru oznaczało początek oblężenia. Załoga twierdzy jasnogórskiej liczyła 300 ludzi oraz kilkanaście dział i była nieporównywalnie mniejsza niż szwedzkie siły z około 3200 żołnierzami. Uciążliwa dla oblegających wojsk szwedzkich była polska partyzantka, gdyż przeciągające się oblężenie ściągało pod Częstochowę polskie oddziały idące klasztorowi na odsiecz.  27 grudnia Szwedzi zwinęli oblężenie. Obrona Jasnej Góry była przede wszystkim triumfem w wymiarze religijno-symbolicznym.