1914 r.: Utworzenie Polskiej Organizacji Wojskowej

[ Powrót do historii Polski ]

Historia Polski

Tajna organizacja wojskowa powstała w sierpniu 1914 w Warszawie z inicjatywy Józefa Piłsudskiego w wyniku połączenia działających w Królestwie Polskim konspiracyjnych grup Polskich Drużyn Strzeleckich i Związku Walki Czynnej w celu walki z rosyjskim zaborcą. Przez cały okres swego istnienia organizacja uznawała polityczne i wojskowe zwierzchnictwo Józefa Piłsudskiego, który był komendantem głównym POW.

Za cel stawiała sobie walkę o niepodległość Polski i przygotowanie kadr dla jej przyszłej armii. Prowadziła szkolenia wojskowe oraz działania wywiadowcze i dywersyjne. Jej pierwszym komendantem został Karol Rybasiewicz. 22 października 1914 roku na jej czele stanął oddelegowany przez Józefa Piłsudskiego ppor. Tadeusz Żuliński. Organizacja, nie mająca dotąd nazwy, przyjęła nazwę Polska Organizacja Wojskowa.

Po opuszczeniu Królestwa Polskiego przez wojska rosyjskie część członków POW ujawniła się i razem z komendantem Tadeuszem Żulińskim weszła w skład I Brygady Legionów. Większość, spośród liczącej wówczas prawdopodobnie około tysiąca osób organizacji, pozostała w konspiracji.

Po kryzysie przysięgowym i aresztowaniu Piłsudskiego, jesienią 1917 komendantem głównym POW został najstarszy stopniem spośród pozostałych na wolności oficerów I Brygady, płk Edward Śmigły-Rydz. Członkowie POW, brali udział w walkach o Lwów, przejmowali władzę w Galicji i rozbrajali wojska okupacyjne w Królestwie Polskim, brali udział w licznych akcjach zbrojnych i zajęli kontrolowany przez Radę Regencyjną Lublin na rzecz Tymczasowego Rządu Ludowy Republiki Polskiej. W grudniu 1918 roku POW weszło w skład powstającego Wojska Polskiego.

Dodaj komentarz