Bień Adam

Adam Bień – ur. 14 grudnia 1899 r. we wsi Ossala w powiecie staszowskim, zm. 4 marca 1998 r. w Warszawie, polski polityk ruchu ludowego, prawnik, członek władz Polskiego Państwa Podziemnego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, w kampanii litewsko-białoruskiej. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Był wiceprzewodniczącym Sądu Pracy w Warszawie, następnie sędzią X Wydziału Cywilnego Sądu Okręgowego. Działał jako społecznik. Włączył się na początku 1940 roku do konspiracyjnej pracy w Stronnictwie Ludowym „Roch”, gdzie powierzono mu przewodnictwo Komisji Prawnej Centrali Ruchu Ludowego, która opracowała szereg dokumentów dotyczących ustroju prawnego, politycznego, społecznego i gospodarczego przyszłej powojennej Polski.

Powołany został w 1943 roku przez Prezydenta Rzeczypospolitej na emigracji na stanowisko I Zastępcy Delegata Rządu RP na kraj w randze ministra. W Delegaturze podlegały mu departamenty: sprawiedliwości, oświaty i kultury, Komitet Koordynacji Ustawodawczej oraz sprawy narodowościowe. W czasie Powstania warszawskiego Adam Bień, jako I Zastępca Delegata Rządu RP i członek Krajowej Rady Ministrów, był faktycznym kierownikiem władzy cywilnej. W marcu 1945 roku Adam Bień, wraz z innymi czołowymi przywódcami Polskiego Państwa Podziemnego, został podstępnie aresztowany przez NKWD i wywieziony do Moskwy, gdzie został skazany w tzw. procesie szesnastu na pięć lat więzienia. Został osadzony na Łubiance. Wrócił z moskiewskiego więzienia w sierpniu 1949 roku. Był jednym ze świadków mówiących, że gen. Leopold Okulicki został stracony w egzekucji, a nie jak twierdzili Sowieci zmarł na zawał serca.

« Powrót do Leksykonu