Pajdak Antoni

Antoni Pajdak – ur. 7 grudnia 1894 r. w Biskupicach, zm. 20 marca 1988 r. w Warszawie, adwokat, działacz socjalistyczny i niepodległościowy, współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej KOR.  Od sierpnia 1914 roku był żołnierzem Legionów Polskich. W lutym 1917 roku został skierowany do pracy w Polskiej Organizacji Wojskowej na Lubelszczyznę. Po kilku miesiącach został aresztowany jako szpieg i osadzony w Puławach, skąd po miesiącu został odesłany do Legionów. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do armii austriackiej. Do Polski wrócił w styczniu 1919 roku. W tym samym roku rozpoczął działalność w PPS.

Od 1935 roku adwokat w Krakowie, był obrońcą w procesach działaczy socjalistycznych i komunistycznych. W maju 1939 roku wybrany wiceprezydentem Krakowa. Nie objął jednak funkcji do wybuchu wojny z uwagi na sprzeciw władz. W czasie II wojny Światowej członek PPS-WRN, komendant Milicji Robotniczej. Od 1943 roku zastępca Delegata Rządu RP na Kraj, od 1944 minister-członek Krajowej Rady Ministrów. Aresztowany 27 marca 1945 roku przez NKWD Skazany w tzw. „procesie szesnastu” na 5 lat więzienia. Od 1945 do 1949 roku więziony w Moskwie, od czerwca 1949 w Włodzimierzu nad Klaźmą. W maju 1950 roku po odbyciu kary został zesłany na Syberię do Krasnojarskiego Kraju gdzie pracował jako drwal.

Po okresie uwięzienia w ZSRS wrócił do Polski w roku 1955. Od 1956 do 1968 roku pracował jako adwokat w Warszawie. Był jednym ze świadków mówiących, że gen. Leopold Okulicki został stracony w egzekucji, a nie jak twierdzili Sowieci zmarł na zawał serca. Działacz opozycji niepodległościowej w PRL. 10 marca 1981 roku został napadnięty przez „nieznanych sprawców”. W efekcie pobicia znalazł się w szpitalu.

« Powrót do Leksykonu