Mokronowski Andrzej

Andrzej Mokronowski (Mokronoski) herbu Bogoria (ur. 25 maja 1713 roku, zm. 14 czerwca 1784 w Warszawie) – kuchmistrz nadworny króla Prus, marszałek konfederacji koronnej, marszałek i poseł ziemi warszawskiej na sejm 1776 roku, wojewoda mazowiecki w 1781 roku, generał-lejtnant wojsk koronnych w 1759 roku, generał major wojsk francuskich w 1754 roku, generał major w 1752 roku, generał inspektor kawalerii w 1754 roku, poczmistrz generalny w latach 1763-1764, poseł na sejmy, członek Komisji Edukacji Narodowej w latach 1776-1784, starosta ciechanowski i janowski, starosta tłumacki, i janowski, wolnomularz.

Służył pod Stanisławem Leszczyńskim, następnie we Francji. Po powrocie do kraju został stronnikiem partii hetmańskiej. Finalnie pogodził się ze Stanisławem Augustem Poniatowskim, został członkiem Rady Nieustającej. Mokronowski to jeden z pierwszych polskich masonów, jego żoną była Izabella Poniatowska, siostra Stanisława Poniatowskiego.