Czaykowski Andrzej Rudolf

Andrzej Rudolf Czaykowski ps. „Garda” – ur. 7 lutego 1912 r. w Urdominie w powiecie kalwaryjskim, zm. 10 października 1953 r. w Warszawie, żołnierz Armii Krajowej, cichociemny, dowódca baonu w Powstaniu warszawskim, major Wojska Polskiego. Od 1945 roku w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. W Londynie pracował także w zarządzie Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, był wiceprezesem oddziału na Wielką Brytanię. Za namową ministra spraw wewnętrznych rządu RP na uchodźstwie gen. Romana Odzierzyńskiego, powrócił do Polski w 1949 roku z jego rozkazami.

13 sierpnia 1951 roku aresztowany przez UB w Krakowie. Skazany w 1953 roku przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie pod przewodnictwem ppłk. Mieczysława Widaja pod zarzutem szpiegostwa na karę śmierci, utratę praw publicznych i utratę mienia. Dowodów na działalność szpiegowską nie przedstawiono. 10 października 1953 roku rozstrzelano go w więzieniu mokotowskim w Warszawie. W egzekucji uczestniczył członek składu sędziowskiego por. Stefan Michnik, miejsce pochówku nie zostało ujawnione.