Naborowski Daniel

Daniel Naborowski – barokowy poeta, urodzony w 1573 roku w Krakowie. Był człowiekiem niezwykle wykształconym: ukończył studia medyczne w Bazylei, studiował prawo w Orleanie i Strasburgu, pobierał prywatne lekcje mechaniki u Galileusza. Naborowski był poetą nurtu metafizycznego, jego poezja łączyła w sobie wartości sprzeczne, czyli renesansową pochwałę rozsądku z barokową wizją marności świata i nieuchronnego przemijania wszystkich zjawisk. Do najważniejszych utworów Naborowskiego należą: „Marność”, „Na toż” czy „Krótkość żywota”. Poeta zmarł w 1640 roku w Wilnie.