Bukowski Edmund
Edmund Bukowski – ur. 11 kwietnia 1918 r. w majątku Pustoszka w powiecie Nowa Wilejka, zamordowany 13 kwietnia 1950 r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie, żołnierz Służby Zwycięstwu Polski, ZWZ-AK na Wileńszczyźnie, kurier i członek sztabu Ośrodka Mobilizacyjnego Wileńskiego Okręgu AK w okresie powojennym. W czasie II wojny światowej został dwukrotnie aresztowany. Pierwszy raz przez Gestapo (skąd udało się go wykupić), a drugi raz przez NKWD (w czasie transportu udało mu się uciec, został jednak ranny). Przeniesiony do Warszawy, gdzie wziął udział w Powstaniu Warszawskim. Po upadku powstania nie zaniechał działalności konspiracyjnej. działał w ramach Ośrodka Mobilizacyjnego Wileńskiego Okręgu AK, utworzonego w 1945 roku przez podpułkownika Antoniego Olechnowicza „Pohoreckiego”. Był jego głównym łącznikiem na terenie Polski centralnej, a także kurierem komendanta Wileńskiego Okręgu AK ze Sztabem Naczelnego Wodza.
28 czerwca 1948 roku został aresztowany podczas ogólnopolskiej, bardzo szeroko zakrojonej, akcji MBP o kryptonimie „Akcja X”, która miała na celu rozbicie w całej Polsce siatki Wileńskiego Okręgu AK. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie pod przewodnictwem kpt. Władysława Litmanowicza został skazany na karę śmierci. Wyrok podtrzymał 31 marca 1950 roku Najwyższy Sąd Wojskowy, a prezydent Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Porucznik Edmund Bukowski został stracony 13 kwietnia 1950 roku w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Jego zwłoki zostały przez bezpiekę potajemnie pogrzebane na tzw. „Łączce” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Jest jedną z pierwszych trzech ofiar UB zidentyfikowanych podczas prac IPN na „Łączce”.
« Powrót do Leksykonu