Zabłocki Franciszek

Franciszek Zabłocki – polski komediopisarz oświecenia, urodził się 2 stycznia 1752 roku, zmarł w Końskowoli 10 września 1821 roku. Był katolickim księdzem. W czasie trwania Sejmu Czteroletniego był czołowym poetą Stronnictwa Patriotycznego.

Twórczość Franciszka Zabłockiego obejmuje takie formy jak wiersze okolicznościowe, ody, bajki, sielanki i satyry. Pisarz był również autorem 50 komedii („Zabobonnik”, „Fircyk w zalotach”). Zabłocki zajmował się również tłumaczeniami z języka angielskiego i francuskiego (przełożył między innymi „Wesele Figara”).

Najważniejsze utwory w dorobku tego pisarza to: „Przeszkoda nieprzewidziana”, „Dwojakie głupstwo”, „Ociec dobry” czy „Doktor lubelski”.

« Powrót do Leksykonu