Wilhelm Fryderyk III

Fryderyk Wilhelm III – urodzony 3 sierpnia 1770 roku w Poczdamie i zmarły 7 czerwca 1840 w Berlinie, od 1797 roku król pruski z dynastii Hohenzollernów. Po koronacji ojca, Fryderyka Wilhelma II, został następcą tronu, opisywany w swojej młodości, jako pobożny, uczciwy i melancholijny. Podróżował do Włoch i Francji, a następnie odbył szkolenie militarne, uzyskując stopień porucznika (1784) a później pułkownika (1790).

Objął tron 16 listopada 1797 roku, po śmierci ojca, i rozpoczął niemrawe reformy ekonomiczne. W 1806 roku wypowiedział wojnę cesarzowi Napoleonowi I Bonaparte, którą błyskawicznie przegrał. Zgodnie z traktatem tylżyckim został zmuszony do wyrażenia zgody na utworzenie Księstwa Warszawskiego, zapłacenia kontrybucji na rzecz Francji oraz przystąpienia do blokady handlowej przeciwko Brytyjczykom.

W 1810 roku nakazał dekretem likwidację w swoim państwie klasztorów – poskutkowało to zamknięciem klasztorów na Górze św. Anny i klasztoru franciszkańskiego w Gliwicach, co osłabiło znacznie polski element na Górnym Śląsku. W 1811 roku rozkazał przetopienie i zniszczenie insygniów koronacyjnych polskich królów, które zostały wykradzione w 1795 roku z wawelskiego skarbca.

« Powrót do Leksykonu