Narutowicz Gabriel

Gabriel Narutowicz – ur. 17 marca 1865 r. w Telszach, zm. 16 grudnia 1922 r. w Warszawie, polski inżynier hydrotechnik, elektryk, pierwszy prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. W 1907 roku został profesorem w katedrze budownictwa wodnego na Politechnice w Zurychu. W czasie I wojny światowej brał udział w pracach Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, został poproszony przez polski rząd o zaangażowanie się w odbudowę państwa polskiego.

Pełnił funkcje ministra robót publicznych w rządzie Władysława Grabskiego, pierwszym rządzie Wincentego Witosa, także w pierwszym i drugim rządzie Antoniego Ponikowskiego. Funkcję ministra spraw zagranicznych pełnił natomiast w rządzie Artura Śliwińskiego i rządzie Juliana Ignacego Nowaka. W grudniu 1922 roku został wybrany prezydentem II RP. Funkcję tę pełnił jedynie 5 dni. Został zamordowany przez powiązanego z endecją malarza Eligiusza Niewiadomskiego.

« Powrót do Leksykonu