Patton George
George Patton – ur. 11 listopada 1885 w San Gabriel, zm. 21 grudnia 1945 w Heidelbergu w Niemczech – amerykański generał okresu II wojny światowej.
Budzący skrajne uczucia u podwładnych i kontrowersyjny dla przełożonych, Patton był świetnym kawalerzystą i szermierzem, wierzył w reinkarnację (uważał m.in. że jest wcieleniem żołnierza z Kartaginy, legionisty rzymskiego czy generała Napoleona Bonaparte). Brał udział w I wojnie światowej, był adiutantem Johna Pershinga, organizował amerykański korpus czołgów, był doceniany przez przełożonych i szybko awansował. W okresie międzywojennym przyjaźnił się z Dwightem Eisenhowerem, opracowywał nowe taktyki związane z wykorzystaniem nowoczesnego uzbrojenia, postulował rozwijanie wojsk pancernych kosztem piechoty, nadal służył w kawalerii, uczył się w wojskowych szkołach i nieustannie rozwijał.
W trakcie II wojny światowej dowodził 7. Armią podczas inwazji na Sycylię (Operacja Husky). Uważany był przez Niemców za najlepszego i nagroźniejszego generała Aliantów. Słynął z wyrazistych poglądów politycznych co wiele razy przysporzyło mu problemów. Pod koniec 1944 roku Patton odpierając ostatnią ofensywę Niemców na froncie zachodnim przełamał ich linie obronne i wraz z dowodzoną przez siebie armią wkroczył do południowych Niemiec, a następnie wyzwolił znaczny obszar Czechosłowacji – kiedy był tuż przed Pragą dostał rozkaz wycofania się, ponieważ do miasta wchodziły już sowieckie wojska. Po II wojnie światowej został wojskowym gubernatorem Bawarii jednak szybko wszedł w konflikt z dowództwem i swoimi przełożonymi – Patton kwestionował totalną politykę denazyfikacji, został przesunięty do 15. Armii, która de facto była grupą kilkunastu osób piszących historię zakończonej II wojny światowej. George Patton zmarł na skutek wypadku drogowego w wyniku odniesionych ran. Przez pewien czas kierowcą Pattona był Leon Niemczyk, który epizodycznie służył w amerykańskiej armii.
« Powrót do Leksykonu