Wendrowski Henryk

Henryk Wendrowski – ur. 10 stycznia 1916 r., zm. 19 marca 1997 r., pułkownik, były oficer AK, następnie funkcjonariusz organów bezpieczeństwa i wywiadu PRL. W czasie II wojny światowej służył w AK na Białostocczyźnie, w 1944 roku został zatrzymany przez Sowietów. Zgodził się na współpracę ze Sztabem Armii Czerwonej w celu „wyprowadzenia pozostałych członków AK z podziemia”. We wrześniu 1945 roku wstąpił do UB, a w 1946 roku został starszym referentem Sekcji 2 Wydziału III Departamentu III MBP w Warszawie. Dowodził akcją wymordowania żołnierzy z oddziału NSZ Henryka Flamego ps. „Bartek” i doprowadził do zamordowania Henryka Flamego, który ujawnił się w trakcie amnestii. Henryk Wendrowski przeszedł na etat niejawny i otrzymał zadanie rozpracowania resztek WiN. W 1953 roku powrócił z etatu niejawnego, pracował nadal w wywiadzie. W 1968 roku został przeniesiony do rezerwy i mianowany na ambasadora PRL w Kopenhadze.