Łukasiewicz Ignacy

Ignacy Łukasiewicz – ur. 8 lub 23 marca 1822 r. w Zadusznikach, zm. 7 stycznia 1882 r. w Chorkówce, polski farmaceuta i przedsiębiorca, wynalazca lampy naftowej, pionier przemysłu naftowego w Europie i działacz niepodległościowy. W młodości działał w Towarzystwie Demokratycznym Polskim, po rocznym pobycie w więzieniu zaprzestał działalności konspiracyjnej. Na Uniwersytecie Wiedeńskim uzyskał tytuł magistra farmacji. Pracował we lwowskiej aptece „Pod Złotą Gwiazdą”, gdzie rozpoczął badania nad destylacją ropy naftowej. W 1853 roku pierwsza skonstruowana przez Łukasiewicza lampa naftowa rozświetliła wystawę apteki. 31 lipca 1953 roku jest oficjalną datą narodzin przemysłu naftowego. Wtedy po raz pierwszy zastosowano w praktyce oświetlenie naftowe podczas pilnej nocnej operacji w szpitalu powszechnym na lwowskim Łyczakowie.

Ignacy Łukasiewicz przeniósł się do Gorlic, na tereny roponośne. Zaczął z okolicznymi właścicielami terenów roponośnych zakładać pierwsze spółki i kopalnie ropy, które powstały w następnych latach w rejonie Gorlic, Jasła i Krosna. W 1854 roku założył pierwszą na świecie kopalnię ropy naftowej w Bóbrce koło Krosna. Z ropy produkował naftę, smary, oleje smarne i asfalt. Wspierał finansowo Powstanie styczniowe, a później pomagał popowstaniowym uchodźcom. Działał jako społecznik, walczył z biedą i alkoholizmem w regionie, tworzył kasy zapomogowe i fundusze emerytalne.

Ilustracja: Robert Cieślak (http://www.robertcieslak.pl)

« Powrót do Leksykonu