Baudouin de Courtenay Jan Niecisław Ignacy

Jan Niecisław Baudouin de Courtenay – urodzony 13 marca 1845 roku w Radzyminie i zmarły 3 listopada 1929 roku w Warszawie – jeden z najwybitniejszych w historii językoznawstwa ekspert tej dyscypliny, propagator esperanto i publicysta społeczny.

Pochodzący z francuskiego rodu arystokratycznego Jan Niecisław studiował w warszawskiej Szkole Głównej, następnie jako stypendysta rosyjskiego ministerstwa oświaty w Pradze, Jenie i Berlinie. Uzyskał doktorat z filologii w 1870 roku, w Lipsku. Był profesorem Uniwersytetu Kazańskiego, później pracował w Dorpacie, a w latach 1893-1900 na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Dalszą pracę uniemożliwiły mu zarzuty o propagowanie panslawizmu, który zagrażał dla austryiackich władz cesarskich. Został członkiem założonego w Petersburgu (1916) Koła Przyjaciół Niepodległości Polski i wykładał na tamtejszym uniwersytecie. Siedział w carskim więzieniu za propagowanie autonomii Polski. Następnie wykładał wiele języków, w tym sanskryt na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim KUL (1918-1919). Pracował także jako profesor językoznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim i należał do Akademii Umiejętności w Krakowie. Jan Niecisław Baudouin de Courtenay kandydował na urząd prezydenta Polski, w 1922 roku (zgłoszony przez mniejszości narodowe, bez jego wiedzy).

« Powrót do Leksykonu