Staniewicz Jerzy

Jerzy Staniewicz – ur. 6 sierpnia 1903 r. w Kuźniecku, zm. 12 grudnia 1952 r. w Warszawiekomandor. W Kampanii Wrześniowej był obrońcą Helu. 2 października 1939 roku dostał się do niewoli, przebywał w niemieckich oflagach. Po zakończeniu wojny został powołany do służby w Marynarce Wojennej, gdzie awansował, pełniąc odpowiedzialne funkcje w Sztabie Głównym Marynarki Wojennej i w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego.

Aresztowany przez funkcjonariuszy Głównego Zarządu Informacji Wojskowej w grudniu 1951 roku, był wówczas kierownikiem wydziału Marynarki Wojennej Sztabu Generalnego WP. Najwyższy Sąd Wojskowy skazał go 21 lipca 1952 roku za udział w „spisku komandorów” i „za zorganizowanie spisku w wojsku” na karę śmierci. Bezskutecznie zwracał się z prośbą o rewizję wyroku do Zgromadzenia Sędziów Najwyższego Sądu Wojskowego oraz do Prezydenta Bieruta. 12 grudnia 1952 roku został stracony jako pierwszy z siedmiu skazanych komandorów. Jeszcze w przeddzień wykonania wyroku usiłowano wydobyć od niego zeznania obciążające innych.

« Powrót do Leksykonu