Hochberg Leo

Leo Hochberg – ur. w 1899 r. w Łodzi, zm. w 1978 r., żydowskiego pochodzenia pułkownik i sędzia Najwyższego Sądu Wojskowego. W Biuletynie Żydowskiego Instytutu Historycznego (kwiecień-czerwiec 1978 roku) w rubryce „In memoriam” po jego śmierci można było odnaleźć jego skrócony życiorys, w którym napisano, że ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim oraz że w czasie II wojny światowej przebywał w ZSRS. Pełnił tez funkcję przewodniczącego Związku Patriotów Polskich w ZSRS, a w 1944 roku wstąpił do LWP i pełnił służbę w sądownictwie wojskowym.

W rzeczywistości skazywał ludzi na wieloletnie wyroki więzienia za same tylko dowcipy polityczne opowiadane w gronie znajomych, co było traktowane jako próba obalenia przemocą ustroju państwa polskiego. Upowszechniał w sądzie nowinki prawne rodem z ZSRS, a w szczególności treści prac Andrieja Wyszyńskiego, prokuratora naczelnego ZSRS, który był twórcą teorii, że przyznanie się oskarżonego może stanowić decydujący dowód winy. Mimo postawionych mu przez tzw. komisję Mazura zarzutów o „przejawach łamania socjalistycznej praworządności w organach sądownictwa wojskowego” i dyskwalifikującej opinii pracował dalej, aż do 1968 roku jako naczelnik wydziału w Ministerstwie Sprawiedliwości.

« Powrót do Leksykonu