Lityński Maksymilian

Maksymilian Lityński – właściwie Maks Lifsches, ur. w 1907 r. w Peczeniżynie (powiat kołomyjski), podpułkownik żydowskiego pochodzenia, zastępca Naczelnego Prokuratora Wojskowego. W 1933 roku skończył prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1939 roku uzyskał stopień doktora praw. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, 17 IX razem ze swoją jednostką przekroczył granicę Rumunii. Został internowany ale uciekł z obozu. Do grudnia 1944 roku pracował w Banku Państwowym ZSRS w Stanisławowie, po czym repatriował się z rodziną do Przemyśla. W LWP służył of lutego 1945 roku. W latach 1948-1950 był zastępcą Naczelnego Prokuratora Wojskowego do spraw szczególnych, a następnie wiceszefem Zarządu Sądownictwa Wojskowego.

Tzw. komisja Mazura badająca na fali “odwilży” przejawy łamania “socjalistycznej praworządności” zarzuciła mu szereg przestępstw, m.in. sankcjonowanie wniosków o tymczasowy areszt i zatwierdzanie aktów oskarżenia przygotowanych przez MBP, mimo wiedzy o stosowaniu brutalnych metod śledczych. 29 lipca 1955 roku został zwolniony do rezerwy jako „zupełnie nie nadający się do służby wojskowej”. Po demobilizacji pracował w Komitecie ds. Bezpieczeństwa Publicznego. W 1969 roku wyjechał z rodziną do Szwecji. Zmarł w Göteborgu w 1982 roku.

« Powrót do Leksykonu