Szymański Tadeusz

Tadeusz Szymański – ur. w 1923 r., funkcjonariusz UB, zwany katem X pawilonu. Po tzw. wyzwoleniu, zgłosił się do „Służby Polsce”, odgruzowywał Warszawę. Do bezpieki wstąpił z własnej woli w 1946 roku w Grodzisku Mazowieckim. Swoją pracę rozpoczął od aresztowania rolników, w tym jego sąsiadów, którzy sprzeciwiali się kolektywizacji wsi. Potem został przeniesiony do Warszawy, do więzienia na ul. Rakowieckiej, gdzie pracował jako strażnik. W 1950 roku złożył wniosek o przeniesienie do X pawilonu, który podległa bezpośrednio Departamentowi Śledczemu MBP. Został jego oficerem inspekcyjnym, przez krótki czas był też komendantem X pawilonu. Został dobrze zapamiętany przez więźniów ze względu na jego wyjątkowe okrucieństwo.

W 1956 roku, po odejściu z pracy w więzieniu na Rakowieckiej, Tadeusz Szymański przeniósł się do służby kryminalnej w stołecznej MO, gdzie pracował do 1989 roku. W 1996 roku był sądzony za swoje zbrodnie, odsiedział karę kilku miesięcy więzienia. W toku śledztwa okazało się również, że Szymański osobiście wykonywał wyroki śmierci. Rozstrzelanym więźniom kazał rozbijać głowy.

« Powrót do Leksykonu