Sieroszewski Wacław

Wacław Sieroszewski – ur. 24 sierpnia 1858 r. w Wólce Kozłowskiej, zm. 20 kwietnia 1945 r. w Piasecznie, polski pisarz, tworzący na pograniczu czterech epok: pozytywizmu, Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego oraz współczesności, zesłaniec na Sybir, podróżnik, etnograf Syberii i działacz niepodległościowy. W młodości związał się z ruchem socjalistycznym. Zakładał kółka i kasy oporu wśród robotników, za co został aresztowany w 1879 roku. W czasie buntu więźniów rzucił w generała ramą wyrwaną z okna. Groziła mu za to kara śmierci, ale został skazany na zesłanie i osiedlenie na najdalszych krańcach Syberii. Dwukrotnie podejmował nieudane próby ucieczki, w czym pomagała mu żona, poślubiona na zesłaniu.

Podczas zesłania podejmował prace badawcze dotyczących Jakutów i ich wierzeń, które zaowocowały monografią o Jakutach pt. „Dwanaście lat w kraju Jakutów”. Po powrocie do Polski został ponownie aresztowany w 1900 za udział w manifestacji w rocznicę odsłonięcia Pomnika Adama Mickiewicza w Warszawie, a następnie w czasie rewolucji 1905 roku w Królestwie Polskim. W 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. W 1918 roku został ministrem informacji i propagandy w Tymczasowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej w Lublinie. W II RP był też posłem i senatorem.

« Powrót do Leksykonu