Ostapowicz Włodzimierz

Włodzimierz Ostapowicz – ur. 16 czerwca 1907 r. w Stanisławowie, zm. 18 listopada 1979 r.  we Wrocławiu, działacz komunistyczny, sędzia wojskowy odpowiedzialny za wydawanie wyroków śmierci na żołnierzy i działaczy antykomunistycznego podziemia. W 1930 ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie i został praktykantem w Sądzie Grodzkim, a w 1931 w Sądzie Okręgowym w Stanisławowie. Od 1936 roku pracował jako adwokat. Po wejściu Sowietów we wrześniu 1939 roku, został  p.o. sekretarza Tymczasowego Kierownictwa miasta Stanisławów. Pełnił szereg innych funkcji w administracji sowieckiej. Ewakuowany w głąb ZSRS.

W LWP służył od 1943 do 1955 roku. Pracował w wojskowym wymiarze sprawiedliwości, m.in. na stanowisku szefa Sądu Polowego. 1 czerwca 1946 roku został szefem Wojskowego Sądu Rejonowego w Białymstoku, a także przewodniczącym Wydziału ds. Doraźnych Sądu Okręgowego w Białymstoku. Był to sąd, który jeździł po wsiach oraz miasteczkach i skazywał przeciwników politycznych, w większości na karę śmierci. W ciągu 143 dni działalności sąd ten skazał na śmierć 96 oskarżonych. Wszystkie wyroki śmierci orzekł kpt. Ostapowicz, za wyjątkiem jednego wszystkie zostały wykonane. Prokuratorem był Czesław Łapiński, który żądał kary śmierci, a Ostapowicz ją ogłaszał.

Jako szef Wojskowego Sądu Rejonowego w Białymstoku wydał co najmniej 75 kolejnych wyroków śmierci. We wrześniu 1948 roku został szefem Wojskowego Sądu Okręgowego nr 1 w Warszawie. Tutaj do końca 1949 roku wydał 4 wyroki śmierci. Jako szef Wojskowego Sądu Rejonowego we Wrocławiu, tylko 31 lipca 1952 roku zasądził 6 wyroków śmierci. W 1955 roku zwolniony ze służby wojskowej, pracował jako adwokat. Liczbę jego ofiar, według wciąż niepełnych danych szacuje się na ponad 200, z czego 174 wyroki zostały wykonane. To największy morderca sądowy w PRL, nigdy nie odpowiedział za swoje zbrodnie.

« Powrót do Leksykonu