Bartosz Głowacki Wojciech

Wojciech Bartosz, od 1794 roku z nazwiskiem Głowacki – ur. ok. 1758 r. w Zakrzowie niedaleko Skalbmierza lub Rzędowicach, zm. 9 czerwca 1794 r. w Kielcach, polski chłop, kosynier w czasie Insurekcji kościuszkowskiej, chorąży grenadierów krakowskich. W bitwie pod Racławicami 4 kwietnia 1794 roku, odznaczył się wielkim męstwem i zdobył działo rosyjskie gasząc lont czapką. Został za to mianowany chorążym, otrzymał także nazwisko Głowacki. Śmiertelnie ranny podczas bitwy pod Szczekocinami 6 czerwca 1794 roku, zmarł i został pochowany w Kielcach. Po klęsce Inusrekcji kościuszkowskiej stał się symbolem waleczności i męstwa.