Zamek w Ełku

Zamek w Ełku – zamek krzyżacki w województwie warmińsko-mazurskim.

Pierwszy gród datowany jest na 1273 roku. Początkowo zamek miał formę pojedynczego budynku murowanego, prostokątnej wieży otoczonej szeroką fosą. Znajdował się na półwyspie (w przeszłości wyspie) Jeziora Ełckiego. Zamek i miasto zostały zniszczone podczas wojny trzynastoletniej. Mieszkańcy Ełku opowiedzieli się po stronie Związku Pruskiego i w 1455 roku wystąpili przeciwko krzyżackiej załodze. Zamek zdobyto i spalono, a garnizon wycięto (oszczędzono jedynie braci zakonnych). Warownia przechodziła z rąk do rąk. Po pokoju toruńskim (1466) Ełk był we władaniu państwa krzyżackiego. Został odbudowany i rozbudowany. Po sekularyzacji zakonu w 1525 roku zamek stał się siedzibą starostów książęcych, potem stał się także siedzibą sądów grodzkich. Zamek wyremontowano w 1696 roku. Od 1751 roku w zamku mieścił się Urząd Sprawiedliwości, a następnie Powiatowa Komisja Sprawiedliwości. Spłonął w 1833 roku. Został przebudowany i od 1883 do 1910 roku funkcjonował jako więzienie.

« Powrót do Leksykonu