Iranek-Osmecki Kazimierz

Kazimierz Iranek-Osmecki – ur. 5 września 1897 r., we wsi Pstrągowa, zm. 22 maja 1984 r. w Londynie, pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego. W grudniu 1916 roku wstąpił do Legionów Polskich, po kryzysie przysięgowym został wcielony do armii austriackiej. Znalazł się na froncie włoskim, skąd zbiegł i wrócił do Krakowa.

W styczniu 1919 roku znalazł się w Grupie ppłk. Leopolda Lisa-Kuli. W II Rzeczpospolitej został zawodowym żołnierzem. W czasie kampanii wrześniowej pełnił służbę w Sztabie Naczelnego Wodza. 17 IX 1939 roku znalazł się w Rumunii. W czerwcu 1940 roku udał się do Francji, gdzie był szefem Oddziału II Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej. Po klęsce Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.

W nocy z 13 na 14 marca 1943 roku został zrzucony do Polski, na osobistą prośbę gen. Stefana Roweckiego. Od kwietnia 1943 roku był szefem Oddziału IV Komendy Głównej Armii Krajowej, następnie w styczniu 1944 roku został szefem Oddziału II Komendy Głównej AK. Funkcję tę pełnił do czasu Powstania warszawskiego i w trakcie jego trwania.

Był wśród osób podejmujących decyzję o wybuchu Powstania warszawskiego. 1 października 1944 roku został wyznaczony przez gen. Tadeusza Komorowskiego do prowadzenia rokowań kapitulacyjnych i 3 października 1944 roku wspólnie z ppłk. Zygmuntem Dobrowolskim podpisał układ o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie. Od 5 października 1944 roku znalazł się w niewoli niemieckiej. Po zakończeniu II wojny światowej udał się do Londynu, gdzie pozostał na emigracji.