Komorowski Bronisław
Ks. Bronisław Komorowski – ur. 25 maja 1889 r. w Barłożnie, zm. 22 marca 1940 r. w KL Stutthof, błogosławiony Kościoła katolickiego, polski duchowny katolicki, działacz i polityk polskiego ruchu narodowego w Gdańsku. Wzorem do naśladowania dla ks. Bronisława Komorowskiego byli bliscy krewni ojczyma księdza, patriotyczni księża Jakub Fankidejski oraz Feliks Bolt. Po ukończeniu w 1910 roku gimnazjum w Chełmnie wstąpił do seminarium duchownego w Pelplinie. W maju 1915 roku znalazł się w Gdańsku, w parafii św. Mikołaja.
Rozwinął i prowadził działalność społeczno-polityczną wśród ludności polskiej. Podczas jego katechez dzieci uczyły się historii Polski oraz języka polskiego. W 1923 wraz z grupą działaczy polskich założył Towarzystwo Budowy Kościołów Polskich mające być przeciwwagą dla miejscowych kościołów katolickich obsadzonych przez duchowieństwo niemieckie w Wolnym Mieście Gdańsku.
Działania księdza i jego Towarzystwa doprowadziły do przebudowania w 1924 roku byłej ujeżdżalni wojskowej we Wrzeszczu na kościół św. Stanisława Biskupa. Kościół, konsekrowany w maju 1925 roku, stał się jednym z centrów polskości w Wolnym Mieście Gdańsku i centralnym obiektem tzw. Polenhof – osiedla zamieszkanego w większości przez Polaków. Organizowane były w nim liczne uroczystości i obchody świąt narodowych. W latach 1933-1934 ks. Bronisław Komorowski był gdańskim radnym, jedynym w 54-osobowej Radzie Miasta przedstawicielem Polaków i polskości. Dwukrotnie bezskutecznie kandydował do Volkstagu, czyli gdańskiego sejmu. Jako pierwszy duszpasterz polskich studentów Politechniki Gdańskiej, niejednokrotnie odważnie stawał w obronie prześladowanych młodych Polaków studiujących w Gdańsku.
Był członkiem Gminy Polskiej i przez krótki okres był jej wiceprezesem. Na skutek jego starań powstała Gmina Polska Związek Polaków, która głosiła hasła walki w obronie języka polskiego, o polską szkołę i o całkowite równouprawnienie ludności polskiej z niemiecką. Wraz z ks. Franciszkiem Rogaczewskim rozpoczął działania mające na celu powstanie parafii personalnych, które polegały na tym, że parafianie uczestniczący w mszach w kościołach polskich nadal należeliby do parafii niemieckich. Papież Pius XI wyraził swą zgodę na powstanie dwóch parafii personalnych.
Ks. Bronisław Komorowski został powołany 10 października 1937 roku przez biskupa gdańskiego Edwards O’Rourke na proboszcza parafii personalnej. Na skutek nacisków narodowych socjalistów trzy dni później zarządzenie to zostało unieważnione przez władze Wolnego Miasta Gdańska. Stało się to przyczyną ustąpienia biskupa O’Rourke z funkcji biskupa gdańskiego. Nowy biskup, uległy w stosunku do władz nazistowskich sopocianin Karol Maria Splett nie pozwolił na utworzenie polskich parafii personalnych. 2 kwietnia 1939 roku w kościele świętego Stanisława Bpa., w 25 rocznicę pracy kapłańskiej ks. Bronisława Komorowskiego odbyła się wielka manifestacja patriotyczna.
Ks. Bronisław Komorowski został aresztowany przez Niemców 1 września 1939 roku. Pobitego księdza osadzono w więzieniu w Gdańsku, a następnie w obozie koncentracyjnym w Stutthofie. Został zamordowany wraz z kilkudziesięcioma działaczami polskimi w Wielki Piątek 22 marca 1940 roku w lasach koło obozu. Po II wojnie światowej zwłoki wszystkich ekshumowano i złożono na cmentarzu w Gdańsku-Zaspie. W 1999 roku ks. Bronisław Komorowski znalazł się w gronie 108 polskich męczenników II wojny światowej, których Jan Paweł II ogłosił błogosławionymi.