Hozjusz Stanisław

Stanisław Hozjusz – ur. 5 maja 1504 r. w Krakowie, zm. 5 sierpnia 1579 r. w Capranicy k. Rzymu, polski humanista, poeta, sekretarz królewski Zygmunta I Starego, sekretarz wielki koronny, dyplomata, biskup chełmiński i warmiński, kardynał, teolog-polemista, jeden z czołowych przywódców polskiej i europejskiej kontrreformacji. Urodził się w Krakowie w rodzinie mieszczańskiej, która przybyła do Polski z Pforzheim w Badenii. Od 1519 roku studiował w Krakowie na wydziale sztuk wyzwolonych. Po studiach rozpoczął pracę na dworze biskupów krakowskich Jana Konarskiego, a następnie Piotra Tomickiego, jako ich prywatny sekretarz oraz opiekun i nauczyciel domowy dzieci hierarchów.

W latach 1530–1534 dzięki wsparciu biskupa Tomickiego studiował teologię i prawo na uniwersytetach w Bolonii i Padwie zdobywając doktorat obojga praw. Po powrocie do kraju pracował w kancelariach biskupów krakowskich, a od 1538 roku jako sekretarz w kancelarii królewskiej. Od 1543 roku sekretarz wielki prowadził sprawy związane z Prusami, wzmacniając tendencje unifikacyjne wobec Prus Królewskich. W 1543 roku przyjął święcenia kapłańskie, mając już 39 lat. W 1549 roku dzięki zasługom w kancelarii królewskiej został 3 lutego nominowany przez Zygmunta Augusta biskupem chełmińskim. W 1550 roku był posłem królewskim do cesarza Karola V i króla Czech Ferdynanda I, a już w 1551 roku został awansowany na biskupstwo warmińskie. Wszystkie swoje działania w Polsce kierował przede wszystkim przeciwko reformacji, którą uważał za wielkie zło.