Iszora Stanisław

Ks. Stanisław Iszora – ur 12 kwietnia 1838 r. w Cesarce, zm. 3 czerwca 1863 r. w Wilnie, ksiądz katolicki, kapelan w Powstaniu styczniowym, pierwsza ofiara terroru Michaiła Murawiowa na Litwie. Brał udział w pracach spiskowych przy przygotowaniu Powstania styczniowego. Gdy 8 lutego przybyła do wsi Żołudek, gdzie był wikarym, partia powstańcza Ludwika Narbutta, odczytał z ambony Manifest Rządu Narodowego, zachęcając do udziału w Powstaniu, na co nie miał zgody nieobecnego proboszcza. Następnie, według jednej wersji zdarzeń, odszedł z tą partią jako jej kapelan, według drugiej, w obawie przed represjami wyjechał do Wielkopolski. Na wieść o tym, że w wyniku denuncjacji przez kilku parafian został aresztowany proboszcz, Iszora oddał się 18 lutego w ręce policji w Lidzie i został osadzony w więzieniu w Wilnie.

Najprawdopodobniej był sądzony dwukrotnie: w pierwszym procesie został skazany na 5 lat katorgi, mimo amnestii przewidzianej dla tych, którzy dobrowolnie oddali się w ręce władz, a w drugiem, odbytym już po mianowaniu Michaiła Murawiowa generał-gubernatorem Litwy, co nastąpiło dniu 1 maja 1863 roku, w wyniku wniesionej przez niego rewizji sąd wojskowy skazał Iszorę na śmierć przez rozstrzelanie. Po egzekucji, która odbyła się 3 czerwca 1863 roku, publicznie na placu Łukiskim w Wilnie, zwłoki Iszory zakopano na miejscu kaźni, jednak nocą mieszkańcy Wilna potajemnie wygrzebali ciało i pochowali je na Górze Zamkowej.