5. Gonix & Maleo – Heroina

[Powrót do tekstów z płyty Panny Wyklęte]

5. Gonix & Maleo – Heroina [3:53] (sł. i mel. Gonix, muz. D.Majelonek)

Pozwólcie, że opowiem wam
historię…
ale trochę inaczej niż opowiedziała
ją wam historia…
Na początku
byłam zdrajczynią,
wrogiem publicznym numer jeden,
który się nawinął
i musiał zginąć.
Wplątana
w zawirowania
czasu i miejsca
stałam się obiektem,
tarczą na ich oszczerstwa.
Każda wersja wydarzeń
była „jak władza każe”,
podkolorowana
odpowiednio pod zasadę:
„Kto jest przeciwko nam
– nie może istnieć.”
A ja oczywiście
byłam numer jeden
na ich liście.
Wszystkie komisje,
co do mnie były zgodne.
Zabić, pozbyć się ciała
i zapomnieć.
Bram pa pa pam
– świszczały kule
wprost z rąk ludzi
pozbawionych sumień.
Za dobre wychowanie
czekała mnie – młoda śmierć.
Miałam moralny kręgosłup
– a dla nich – to był grzech.
Byłam piękna, pełna zasad
i w zamian za to właśnie
– zostałam skazana.
A potem zapadła
kurtyna milczenia
niewygodna prawda
zeszła do podziemia.
I tylko tam niosła się pieśń
wyśpiewana na moją cześć.
Mówią: jedno się nie zmienia,
że wszystko się zmienia.
Inny temat,
to już jaka bywa tego cena.
Z biegiem czasu, historia ocenia
przeszłość.
W końcu ja odradzam się z nową
etykietką.
Staję się bohaterką,
jestem podziwiana,
wystawiana na piedestał
jako wzór do
naśladowania.
Ktoś rozważa ten dramat
postawa moich katów
staje się piętnowana.
Pojawiam się na ustach ludzi
w wielu kontekstach.
Ktoś przyznaje rację temu,
że byłam Wyklęta.
Zaczyna się debata,
gdzie dziś leży wina?
I kim była naprawdę
jak ja dziewczyna?
Oprawiona w złote ramy,
to nie jest prawda o mnie.
Stare rany rozdrapuje się
na potrzeby wspomnień.
Na potrzeby biografii
czy wymiany ciosów?
Kręte są meandry
naszych ziemskich losów.
Mam trzy pomniki
akapity w wielu książkach,
salwy honorowe
wydawane na rozkaz.
Bram pa pa pam
– świszczą kule.
To dźwięk bardziej wymowny
niż medale od wojska.
Przeszłam długą drogę
teraz Ty mi powiedz
czy kolejny zwrot akcji
wydarzyć się może?
Czy możemy zapobiec temu,
by nikt nie zapomniał,
co przynosi nam
każda kolejna wojna.
Niech już nie zapada
kurtyna milczenia
niech niewygodna prawda
wyjdzie z podziemia
niech tu i teraz niesie się pieśń
wyśpiewana głośno na cześć…
Panien Wyklętych