Jak to na wojence ładnie

[Powrót do polskich pieśni patriotycznych]

Jest to pieśń wojskowa z 1863 roku autorstwa polskiego poety i kompozytora Władysława Tarnowskiego. Uznawana jest za prekursorską pieśń żołnierską, która zapoczątkowała ułańską tradycję żurawiejek w polskiej kawalerii. Hrabia Władysław Tarnowski skomponował ją w oparciu o ludową pieśń węgierską w latach 1863-1864 podczas powstania styczniowego, w którym brał czynny udział.

Pierwotnie piosenka nosiła tytuł „Pieśń żołnierza”. Znana była również jako „Marsz żołnierzy Langiewicza” ponieważ stała się bardzo popularna wśród insurgentów i była śpiewana m.in. przez żołnierzy generała Langiewicza oraz oddział Dionizego Czachowskiego. W czasie I wojny światowej pieśń po przeróbkach znana była jako „Marsz ułański” i śpiewana była przez ułanów Legionów Polskich.

Jak to na wojence ładnie

Jak to na wojence ładnie
Kiedy ułan z konia spadnie

Kapitan z pułku go wymaże
Porucznik pogrzebać każe

A za jego młode lata
Zatrąbią mu tra-ta-ta-ta

A za jego walki, boje
Wystrzelą mu trzy naboje

A my już go pochowali
I Requiescat zaśpiewali

Śpij kolego, twarde łoże
Zobaczym się jutro może

Śpij kolego w ciemnym grobie,
Niech się Polska przyśni tobie

Zobacz też: Jacek Kowalski – „Jak to na wojence ładnie” z płyty „Idźmy! Śpiewy powstańcze”