Marsz Polonii

[Powrót do polskich pieśni patriotycznych]

„Marsz Polonii”, początkowo zwany „Pieśnią Polaków” wywodzi się z „Mazurka Dąbrowskiego”. Utwór powstał w Ameryce w końcu XIX wieku. Do Polski został przywieziony z Brazylii przez nauczycielkę i działaczkę ruchu chłopskiego Jadwigę Jahołkowską przed II wojną światową. W pierwotnej wersji pieśń rozpoczynały słowa: „Jeszcze Polska nie zginęła, choć my za morzami”, a kończyły: „Amerykę rzucim i do Polski wrócim”. Śpiewali ją harcerze w okresie międzywojennym, a podczas II wojny światowej żołnierze polscy na Zachodzie, popularyzując własną odmianę refrenu „Marsz, marsz Sikorski”. Była to także pieśń śpiewana przez Ludowe Wojsko Polskie podczas II wojny światowej.

To dzięki tej pieśni powstał termin Polonia, określający Polaków na stałe zamieszkałych poza Polską. „Marsz Polonii” jest śpiewany podczas patriotycznych uroczystości za granicą oraz polonijnych w kraju.

Marsz Polonii

Rozproszeni po wszem świecie
Gnani w obce wojny
Zgromadziliśmy się przecie
W jedno kółko zbrojne

Ref.
Marsz, marsz Polonia
Nasz dzielny narodzie
Odpoczniemy po swej pracy
W ojczystej zagrodzie

Przejdziem Litwę, przejdziem Wołyń,
Popasiem w Kijowie
Zimą przy węgierskim winie
Staniemy w Krakowie

[Ref.]

Od Krakowa bitą drogą
Do Warszawy wrócim
Co zastaniem resztę wroga
Za łeb w Wisłę wrzucim

[Ref. (x2)]