Jan Krzysztof Kelus – Sentymentalna panna S.

[Powrót do piosenek z okresu stanu wojennego]

Jan Krzysztof Kelus – Sentymentalna panna S. [3:29]

(z cyklu „Materiały pomocnicze do nauki o Polsce i świecie współczesnym”)

Oczom zdumionej publiczności
gdy ukazała się w teatrze
nie była w pełni w moim typie
ale lubiłem na nią patrzeć

Szczególnie kiedy w pierwszym akcie
w tej scenie z długowłosym chłopcem
i młodym w kasku robotnikiem
Jakbyśmy byli w Europie

Pstrymi barwami swych plakatów
zdobiła naszych ulic szarość
jakbyśmy byli w Europie
bez krwi szminki makijażu

Zmęczyły mnie szczególnie próby
nie można wiecznie żyć w teatrze
myślałem: jutro lub pojutrze
wpadnę i znowu na nią popatrzę

Nie była w pełni w moim typie
szczególnie raził mnie jej język
i żyłem znowu trochę z boku
i tak jak zwykle bez pieniędzy

Nie była w pełni w moim typie
ale lubiłem to, że jest
trochę złośliwie ją nazwałem
Sentymentalna Panna S.

Gdy zniknął długowłosy chłopiec
na scenie zjawił się urzędnik
a na widowni coraz częściej
chłopcy z resortu spraw wewnętrznych

I się robiło coraz duszniej
i się robiło coraz ciaśniej
i skąd to wpełzła w pierwsze rzędy
swołocz w mundurach różnej maści

Panegiryków nie pisałem
nie próbowałem się z nią pieścić
piszę ballady i piosenki
a jej potrzebne były pieśni

Żyłem jak zwykle trochę z boku
kiedy najlepsi przegrywali
mówiłem: cóż nie lubią gwiazdy
tych, którzy ją wylansowali

I byłem głupi tak jak inni
wciąż tylko bojąc się jednego:
że mogą zerwać przedstawienie
sąsiedzi z kraju ościennego

Nie był potrzebny żaden sąsiad
rodzimej dosyć jest kanalii
by wytłumaczyć nam na zawsze,
że nie jesteśmy w Portugalii

Żeby przekonać nas raz jeszcze,
że może Polak do Polaków,
że nie jesteśmy w Portugalii,
że to nie rewolucja kwiatów

Tak więc zgwałcono ją w teatrze
z częścią zdumionej wciąż widowni
i zostaliśmy bez niej smutni
i jeszcze bardziej głodni

I teraz szukam jej na mieście
i tęsknie za nią jak idiota
i choć surowo zabronione
maluje imię jej po płotach

I listy piszę jej ulotne
na czarnych bębnach powielaczy:
gdy sztuka wróci znów na afisze
zagramy trochę ją inaczej

I piszę: wracaj jak najprędzej
wracaj najprędzej jak się da
czekam jak zwykle bez pieniędzy
Sentymentalny J.K.K.

Do piosenki „Sentymentalna panna S.” nawiązał Andrzej Kołakowski w piosence „Ballada dla Jana Krzysztofa Kelusa”