„Siedzą na drzewach” – Zbigniew Herbert

[ Powrót do poezji Zbigniewa Herberta ]

[ Powrót do tomu Studium przedmiotu ]

„Siedzą na drzewach” – Zbigniew Herbert

Oni wciąż jeszcze siedzą na rozłożystych gałęziach drzew. Poruszają się niemrawo jak ginące ptaki. Czasem tylko zachodzące słońce roznieca niespotykane kolory ich piór.
Mimo ochrony chłopi strzelają do nich. Nie na mięso, ale żeby zobaczyć krew innego koloru.
Kiedy wszystkie te drzewa uschną wraz z ich mieszkańcami, trzeba będzie delikatnie ułamać tuż przy ziemi i przenieść między karty zielnika zwanego herbarzem.