Niemiryczowa Antonina

Antonina Niemiryczowa – była polską poetką schyłku baroku, urodziła się około 1702 roku w Ożeninie, zmarła najprawdopodobniej w 1780 roku we Lwowie. Literacki debiut Niemiryczowej – „Krótkie ze świata zebranie koniektur, odmienne alternaty przez pieśni świeckie wyrażające, samej prawdzie nieskazitelnej Bogu przez krótkie aprobaty przyznawające, od jednej polskiej damy, tj.: A.Z.I.N.L.O., komponowane dla częstej refleksji człowiekowi roku 1743” – miał zawierać pieśni stworzone na kształt twórczości Jana Chrzciciela Rousseau. Kolejny zbiór utworów Antoniny Niemiryczowej, zatytułowany „Wiersze polskie”, zawierał dialogi miłosne, utwory o charakterze religijnym, emblematy.

Poeta była również tłumaczką powieści pseudohistorycznej „Le beau Polonois” de Prechac’a. O twórczości Antoniny Niemiryczowej przypomniał w XX wieku Wiktor Gomulicki w eseju „Zapomniana poetka polska”.

« Powrót do Leksykonu