Tooltip Categories: Historia

Chłopstwo – w feudalizmie jeden ze stanów (obok duchowieństwa i rycerstwa), który zamieszkiwał tereny wiejskie i charakteryzował się odrębnymi warunkami życia, tradycją oraz obyczajami. Chłopi zajmowali się pracą w gospodarstwie domowym oraz na roli.

Feudalizm (łac. deodum/feudum – lenno) – ustrój polityczno-gospodarczo-społeczny funkcjonujący w Europie w średniowieczu i uznany za formę sprawowania władzy/rządzenia, która opierała się na hierarchii jednostek – duchowieństwa, rycerstwa oraz chłopstwa.

Wasal – w feudalizmie była to wolna osoba, która sama oddaje się pod opiekę seniora, za co otrzymuje lenno. Wasal wspiera także swojego seniora wojskiem oraz wiedzą/radą.

Beneficjum – prawo dożywotniego czerpania korzyści/dochodów wynikające z piastowania danego urzędu. Istnieje od X wieku n.e. (pojawiło się po raz pierwszy w stosunkach kościelnych). Oznacza także w feudalizmie nadanie ziemi wasalowi przez seniora. Powszechnie oznacza sprawowany urząd i związane z tym faktem korzyści

Senior – pojęcie związane z feudalizmem, oznaczające osobę, która sprawowała stosunek zwierzchni (nadrzędny) nad swoim wasalem. Osobie takiej tenże oddawał się w opiekę (dożywotnią), a w zamian otrzymywał nadanie (beneficjum).

Rycerstwo – jeden ze stanów społecznych, do którego zaliczano wojowników konnych w okresie średniowiecznej Europy. Stan ten wytworzył własny, specyficzny etos życia, w tym ceremoniał oraz kodeks. Rycerz za nadanie mu ziemi zobowiązany był służyć seniorowi. Znaczna część szlachty ewoluowała właśnie z rycerstwa.