Ibrahim ibn Jakub
Ibrahim ibn Jakub – ur. ok. 912/913 r. zm. po 966 r., Żyd sefardyjski, pochodzący z Tortosy w kalifacie Kordoby, kronikarz, podróżnik i kupiec. Pozostawił po sobie relację z podróży do krajów słowiańskich, którą odbył w latach 965-966. W jego relacji znajduje się najstarszy znany opis Pragi i świadectwo, że pod panowaniem księcia czeskiego znajdowała się wtedy ziemia krakowska. Natomiast Mieszko I jest w jego relacji królem północy. Ibrahim ibn Jakub po raz pierwszy wymienia dawną stolicę Polski pod tą nazwą Kraków. Wspomina też o Krakowie, jako o jednym z handlowych centrów Słowiańszczyzny. W swojej relacji zawarł też m.in. opis kraju Mieszka I.
« Powrót do Leksykonu