Jakobini polscy

Jakobini polscy – zwani też hugonistami, nazwa radykalnej grupy zwolenników rewolucyjnych przemian społecznych i ustrojowych w latach 1793-1796. Za swego przywódcę uważali Hugona Kołłątaja. „Jakobini polscy” to pejoratywna nazwa nadana im przez zwolenników konfederacji targowickiej. Pełna nazwa grupy to Zgromadzenie Obywateli Ofiarujących Pomoc i Posługę Magistraturom Narodowym w celu Dobra Ojczyzny. Odegrali znaczną rolę w przygotowaniu i przeprowadzeniu insurekcji warszawskiej podczas Insurekcji kościuszkowskiej, a także insurekcji wileńskiej.

Wzorowali się na jakobinach francuskich. Dążyli do likwidacji monarchii, zniesienia pańszczyzny i poddaństwa chłopów, zrównania stanów, a także ograniczenia przywilejów Kościoła. Przyczynili się do rozruchów w Warszawie 9 maja i 28 czerwca 1794 roku, w wyniku których doszło do samosądów na członkach konfederacji targowickiej. Po tych wydarzeniach Tadeusz Kościuszko rozwiązał klub.

« Powrót do Leksykonu