Borysewicz Jan

Jan Borysewicz ps. „Krysia” – ur. 12 września 1913 r. w Dworczanach koło Wasiliszek, zm. 21 stycznia 1945 r. pod Kowalkami koło Naczy, żołnierz polskiego podziemia, porucznik AK. Podczas kampanii wrześniowej był dowódcą plutonu w batalionie I batalionie 41 pp, w latach 1940-1941 był więziony przez NKWD w więzieniach Baranowicze i Brześć. Od lata 1941 roku działał w konspiracji, był dowódcą plutonu w 3. kompanii na terenie Wasiliszek, od czerwca 1943 roku dowódcą oddziału partyzanckiego nr 314, następnie 3. kompanii w Batalionie Zaniemeńskim, od grudnia 1943 roku był dowódcą II batalionu 77. pp AK. Od maja 1944 roku został komendantem zgrupowania „Północ”, w czasie operacji Ostra Brama był w zgrupowaniu „Południe”, od sierpnia 1944 roku ponownie został komendantem zgrupowania „Północ” i dowódcą oddziału partyzanckiego.

Gdy zaczynał walkę w konspiracji miał 7 żołnierzy, natomiast już po roku był to batalion 650 dobrze uzbrojonych żołnierzy. Odnotował na swym koncie szereg udanych działań bojowych przeciw niemieckim siłom okupacyjnym m.in. rozbił więzienie w Ejszyszkach i zdobył Raduń. Zginął 21 stycznia 1945 roku pod Kowalkami w zasadzce grupy operacyjnej NKWD. Jego ciało Sowieci obwozili po wsiach i miasteczkach Ziemi Lidzkiej, wystawiono je na widok publiczny m.in. na rynku w Naczy, w Raduniu i Ejszyszkach. Szczątki jego i podkomendnych Sowieci mieli wrzucić do studni o głębokości 5 metrów wraz z granatami i pociskami moździerzowymi. W 2009 roku przeprowadzono badania DNA szczątków, które nie potwierdziły przewidywań o odnalezieniu szczątków por. Borysewicza.

« Powrót do Leksykonu