Pomianowski Jerzy

Jerzy Pomianowski, właściwie Jerzy Birnbaum – ur. 13 stycznia 1921 r. w Łodzi, w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Polski prozaik, eseista, ekspert do spraw historii Europy Wschodniej, krytyk teatralny, scenarzysta filmowy, tłumacz literatury pięknej z języka rosyjskiego i niemieckiego. Rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim, które przerwał wybuch II wojny światowej. Uciekł do sowieckiej strefy okupacyjnej. Został zwerbowany do pracy w kopalni w Donbasie. W latach 1944-1946 redaktor PAP Polpress w Moskwie. Publikował m.in. w „Nowych Widnokręgach”. Pomianowski zajmował się tam podkreślaniem wielkości Józefa Stalina i opisem wojsk sowieckich walczących z hitlerowcami.

W 1946 roku jako repatriant wrócił do Polski. Wstąpił do PZPR. W tym samym roku wyjechał do ZSRS jako korespondent prasowy, gdzie ukończył Instytut Medyczny w Moskwie. W latach 1947-1951 był kierownikiem Samodzielnego Referatu Prasy i Propagandy Zdrowia w Ministerstwie Zdrowia. Z resortu zdrowia przeniósł się do redakcji tygodnika „Nowa Kultura”. Wystąpił z PZPR w 1966 roku po proteście przeciwko wyrzuceniu z niej prof. Leszka Kołakowskiego. W lutym 1969 roku wyjechał do Włoch.

Jak podaje Leszek Szymowski w książce „Media wobec bezpieki”, przed wyjazdem został zwerbowany przez bezpiekę do współpracy pod pseudonimem „Poma”. Donosił m.in. na kolegów ze Związku Literatów Polskich, współpraca z bezpieką pozwoliła mu przebywać za granicą. Do Polski wrócił w 1994 roku. Nawiązał współpracę z „Tygodnikiem Powszechnym”, „Gazetą Wyborczą” i „Rzeczpospolitą”. Z inspiracji Jerzego Giedroycia założył w 1999 roku  miesięcznik „Nowaja Polsza”, został też jego redaktorem.

« Powrót do Leksykonu