Muzyczka Ludwik

Ludwik Muzyczka – ur. 25 sierpnia 1900 r. w Jarosławiu, zm. 25 lutego 1977 r. w Krakowie, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, w okresie marzec 1941-sierpień 1944 roku Szef Biur Wojskowych w Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Był żołnierzem Legionów Polskich, w 1918 roku został wcielony do armii austriackiej. Zbiegł w sierpniu 1918 roku do Krakowa i wstąpił do POW. Uczestniczył 20 października 1920 roku w tzw. buncie Żeligowskiego. Był członkiem PPS. Po wybuchu wojny we wrześniu 1939 roku dowodził oddziałami samoobrony powiatu Wyrzysk. Następnie dowodził samoobroną Inowrocławia i samorzutnie objął funkcję komisarycznego prezydenta Inowrocławia. Brał udział w bitwie nad Bzurą. Dostał się do niewoli niemieckiej, ale zdołał zbiec z obozu w Łodzi i przedostał się do Krakowa. Od końca września 1939 roku działał w konspiracji.

Od wiosny do jesieni 1940 roku na polecenie gen. Stefana Roweckiego opracowywał koncepcję tworzenia tajnej administracji cywilnej. W KG ZWZ—AK, do sierpnia 1944 roku pełnił funkcję Szefa Biur Wojskowych, a jednocześnie od października 1940 roku zajmował się organizowaniem Wojskowej Administracji Ziem Nowych i Wojskowego Korpusu Służby Bezpieczeństwa. We wrześniu 1945 roku był współorganizatorem Zrzeszenia WiN. 22 grudnia 1945 roku został aresztowany w Krakowie i skazany na 10 lat więzienia. Bolesław Bierut 5 lutego 1947 roku zmniejszył mu wymiar kary do 6 lat. 23 grudnia 1948 roku został zwolniony z więzienia i pracował w Krakowie jako urzędnik. Ponownie został aresztowany 20 października 1950 roku i skazany na 5 lat więzienia. Zwolniony z więzienia 25 września 1954 roku.

« Powrót do Leksykonu