Meller Stefan

Stefan Meller – ur. 4 lipca 1942 r. w Lyonie, zm. 4 lutego 2008 r. w Warszawie, polski dyplomata żydowskiego pochodzenia, historyk, publicysta, profesor nauk humanistycznych, w latach 2005–2006 minister spraw zagranicznych. Podczas studiów na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego działał w ZMS, w 1965 roku wstąpił do PZPR. W latach 1966–1968 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, z którego został usunięty po wydarzeniach marcowych. Wydalono go wówczas również z PZPR. Otrzymał sześcioletni zakaz wykonywania zawodu.

W czasie stanu wojennego pomagał represjonowanym studentom. Współpracował ze środowiskami opozycyjnymi, publikował w wydawnictwach drugiego obiegu. W 1992 roku został zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, był wicedyrektorem, a następnie dyrektorem Departamentu Europy. Był też ambasadorem RP we Francji, a następnie w Rosji. Od 31 października 2005 do 9 maja 2006 roku zajmował stanowiska ministra spraw zagranicznych oraz przewodniczącego Komitetu Integracji Europejskiej w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. W kwietniu 2008 roku oddał się do dymisji, odmawiając udziału w gabinecie z udziałem Andrzeja Leppera.

Syn Adama Mellera, który przed II wojną światową był działaczem Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy, działał również w KPP, PPR i PZPR. Od 1947 roku służył w Polsce w Informacji Wojskowej, najbardziej zbrodniczej instytucji komunistycznej. Jego starszy syn Marcin Meller był działaczem NZS, a także dziennikarzem tygodnika Polityka, „Newsweeka” i redaktorem naczelnym polskiej edycji „Playboya”, a także prezenterem „Dzień dobry TVN”. Młodszy syn, Andrzej Meller, jest reportażystą i korespondentem wojennym pisującym m.in. dla „Tygodnika Powszechnego”. Jego córka, Katarzyna Meller, w 2008 roku została rzecznikiem prasowym spółki PL.2012.

« Powrót do Leksykonu