Ostaszewski Wojciech Teofil

Teofil Wojciech Ostaszewski – polski ziemianin i szlachcic herbu Ostoja, urodzony w 1807 roku we Wzdowie i zmarły tamże 10 sierpnia 1889. Teofil Wojciech Ostaszewski był społecznym i gospodarczym działaczem, postulował zniesienie pańszczyzny, był członkiem Stanów Galicyjskich, uczestnikiem Wiosny ludów oraz marszałkiem powiatu brzozowskiego. Pisał także bajki i opowiadania.

Podczas Powstania listopadowego wspierał uchodźców z zaboru rosyjskiego, jak i nawiązał kontakty z polską emigracją we Francji. W wydanym w Paryżu, w roku 1840, anonimowym pamflecie wzywał do likwidacji anachronicznej konstrukcji w postaci pańszczyzny oraz wysiłków na rzecz edukowania chłopów. Więziony przez władze austriackie, został uwolniony na skutek Wiosny ludów 1848 i zaangażował się w organizowanie polskiego ruchu w Galicji – był komendantem Gwardii Narodowej w Sanoku, powołał tam także Radę Obwodową (od 1848 roku honorowy obywatel miasta).

Wraz z Adamem Stanisławem Sapiehą i Franciszkiem Smolką uczestniczył w deputacji do Wiednia, gdzie akcentował polskie aspiracje w cesarstwie. Teofil Wojciech Ostaszewski ukrywał w swoim majątku we Wzdowie uciekinierów z zaboru rosyjskiego, za co był więziony. Następnie poświęcił się działalności samorządowej, był marszałkiem Rady Powiatowej w Brzozowie. Ostaszewski był także uznanym racjonalizatorem gospodarki rolnej i cenionym hodowcą zwierząt rolnych, za co wielokrotnie był nagradzany (np. na Wystawie Powszechnej w Wiedniu, w 1873 roku za swój inwentarz żywy otrzymał medale i dyplom uznania).

« Powrót do Leksykonu