13. Niech się Pani pomodli (De Press)

[Powrót do tekstów z płyty Myśmy rebelianci]

13. Niech się Pani pomodli (wykonanie – De Press)

Zmrok zapadał szarosielankowy,
z łąk skoszonych aromaty szły.
Wiatr coś szeptał, tuląc drzew korony,
z dala we wsi ujadały psy.

Wtem słychać zgiełk i turkot wielu wozów,
młodych głosów nawoływań moc.
To nadciąga partyzancki obóz,
by zajmować kwatery na noc.

I był tam ktoś tak bardzo zadumany,
co w oczach miał idei wielki cel.
Ktoś, kto tańcząc ze mną leśne tango,
z cicha szeptał dziwne słowa te:

Niech się Pani pomodli, dzisiaj w mojej intencji,
bo wyprawa mnie czeka, niebezpieczna i zła.
Może Pani modlitwa będzie dla mnie skuteczną
i uchroni od złego tego, co prosi tak.

I minęło tyle długich dni od tej chwili,
a ja wciąż przed oczyma obraz w sercu ten mam.
Kiedy słońce zachodzi, zmierzch ku nocy się chyli,
a ja słyszę wciąż turkot i zgiełk wozów ten sam.

Lecz odszedł ktoś tak bardzo zadumany,
co w oczach miał idei wielki cel.
Ktoś, kto tańczył ze mną leśne tango
i z cicha szeptał dziwne słowa te:

Niech się Pani pomodli, dzisiaj w mojej intencji,
bo wyprawa mnie czeka, niebezpieczna i zła.
Może Pani modlitwa będzie dla mnie skuteczną
i uchroni od złego tego, co prosi tak.