„Do Piotra Vujičića” – Zbigniew Herbert
[ Powrót do poezji Zbigniewa Herberta ]
„Do Piotra Vujičića” – Zbigniew Herbert
W gruncie rzeczy nie ma czego żałować
wiesz o tym dobrze Piotrze
nie mówię tego do Ciebie ale przez Ciebie do innych
przez pół wieku znałeś lepiej moje myśli
niż ja sam
tłumaczyłeś je cierpliwie
przy ulicy Čika Ljubina
w białym Grodzie
nad rzeką która znów krwawi
rozmawialiśmy długo
przez Alpy Karpaty Dolomity
a teraz na starość
układam xenie
i to jest xenia dla Ciebie
słyszałem starca który recytował Homera
znałem ludzi wygnanych jak Dante
w teatrze widziałem wszystkie sztuki Szekspira
udało mi się
można powiedzieć w czepku urodzony
wytłumacz to innym
miałem wspaniałe życie
cierpiałem