Żeromski Stefan

Stefan Żeromski herbu Jelita – ur. 14 października 1864 r. w Strawczynie, zm. 20 listopada 1925 r. w Warszawie, polski prozaik, publicysta, dramaturg, nazwany sumieniem „polskiej literatury”. W swoich dziełach poruszał często problematykę społeczną. W centrum jego zainteresowań znalazł się temat ubóstwa, katastrofalne położenie warstwy robotniczej i chłopstwa, i obserwacje tych grup zbliżyły go do poglądów socjalistycznych. Od chwili wybuchu rewolucji 1905 roku w Królestwie Polskim działał w organizacjach demokratycznych i socjalistycznych, zbliżył się wówczas do PPS. Do jego najbardziej znanych dzieł należą: „Syzyfowe prace”, „Ludzie bezdomni”, „Popioły”, „Echa leśne”, „Rozdziobią nad kruki, wrony”, „Uroda życia”, „Wierna rzeka”.