Colonna-Walewski Aleksander

Aleksander Colonna-Walewski – urodzony 4 maja 1810 roku w Walewicach i zmarły 27 września 1868 roku w Strasburgu, polski i francuski hrabia, od 1866 roku książę, syn cesarza Naoleona I Bonaparte i Marii Walewskiej, polityk i uczestnik Powstania listopadowego. Po śmierci matki trafił do Polski, do rodzinnego majątku matki, Kiernozia. Do 1824 roku Aleksander Colonna-Walewski studiował w Szwajcarii, w Genewie, następnie wrócił do Polski, z której ponownie uciekł do Genewy (wielki książę Konstanty Pawłowicz chciał go uczynić swoim adiutantem). Ponownie wrócił do kraju, aby wziąć udział w Powstaniu listopadowym ( odznaczony 3 marca 1831 roku Złotym Krzyżem Virtuti Militari).

Przed upadkiem Powstania listopadowego członek delegacji do Londynu w misji skłonienia Wielkiej Brytanii do udziału w sprawie powstańców polskich. Po upadku powstania wyemigrował do Francji, gdzie uzyskał obywatelstwo nadaniem Ludwika Filipa I, był kapitanem w Legii Cudzoziemskiej i w regularnej armii francuskiej w Afryce. Po zakończeniu kariery wojskowej udzielał się we Francji jako dziennikarz, komediopisarz i zajmował się publicystyką polityczną. Pełnił różnorakie misje dyplomatyczne, np. do Egiptu i Argentyny. Colonna-Walewski był także ambasadorem Francji (w Hiszpanii i Wielkiej Brytanii), ministrem spraw zagranicznych, jak i ministrem kultury i sztuki. Pod koniec życia (zmarł na wylew) zajął się rolnictwem we własnym majątku Etiolles.

« Powrót do Leksykonu