Słonimski Antoni

Antoni Słonimski – ur. 15 listopada 1895 r. w Warszawie, zm. 4 lipca 1976 r. tamże, polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz. W 1918 roku współtworzył kawiarnię literacką Pod Picadorem, a w 1919 roku grupę poetycką Skamander. Współpracował z nią, z przerwami, do wybuchu II wojny światowej. W działalności publicystycznej sprzeciwiał się zarówno postawom Narodowej Demokracji, jak i komunizmowi. Opowiadał się za racjonalizmem i demokracją. Od wczesnej młodości związany z PPS, popierał działalność Józefa Piłsudskiego aż do czasów utworzenia obozu w Berezie Kartuskiej. Podczas II wojny światowej przebywał na emigracji. Po zakończeniu wojny kierował do 1948 roku sekcją literatury UNESCO, następnie był do 1951 roku dyrektorem podlegającego władzom komunistycznym Instytutu Kultury Polskiej w Londynie.

W 1951 roku wrócił na stałe do Polski. Pisywał artykuły, wiersze i felietony do wielu gazet ogólnopolskich. W 1954 roku poddał ostrej krytyce ówczesne podręczniki do historii literatury, przez co jego dzieła zostały wycofane z obiegu. Na fali odwilży w 1956 został wybrany na prezesa Związku Literatów Polskich. Funkcję tę pełnił do 1959 roku. Odsunięty przez Władysława Gomułkę od sprawowania funkcji publicznych, Słonimski poświęcił się działalności na rzecz rozmaitych inicjatyw opozycyjnych. Był jednym z inicjatorów i sygnatariuszy Listu 34. Krytykował władze w związku z antysemicką nagonką po Marcu 1968 roku. Z powodu działalności opozycyjnej jego dzieła były objęte zakazem wydawania. Od 1970 roku publikował w „Tygodniku Powszechnym”.

« Powrót do Leksykonu