Olbracht Jan

Jan Olbracht – ur. 27 grudnia 1459 r. w Krakowie, zm. 17 czerwca 1501 r. w Toruniu, król Polski w latach 1492–1501, książę głogowski w okresie 1491–1498. Wywodził się z dynastii Jagiellonów, był trzecim synem  Kazimierza Jagiellończyka. Poszerzając przywileje, jakie jego ojciec nadał szlachcie w statutach nieszawskich, Jan Olbracht ogłosił w 1496 roku tzw. statuty piotrkowskie, które zwalniały szlachtę od cła, ograniczały wychodźstwo chłopów do jednego rocznie na wieś oraz zabraniały nabywania przez mieszczan majątków ziemskich i piastowania urzędów państwowych.

Duchownym bez szlachectwa zakazano zasiadania w kapitułach i piastowania wysokich stanowisk kościelnych. Ograniczył także rolę Kościoła w państwie zakazał m.in. sprzedaży oraz darowizn dóbr ziemskich na rzecz zakonów i duchowieństwa świeckiego. Po śmierci króla Jana Olbrachta tron po nim przejął jego młodszy brat, Aleksander Jagiellończyk.

« Powrót do Leksykonu