Szlachta – w ustrojach feudalnych uprzywilejowana warstwa społeczna, posiadająca własną ziemię, prawa wyborcze, kulturę, strój, język, prawo do używania herbu rodowego czy posiadania broni. Zobowiązana była do pełnienia służby wojskowej. Szlachta dzieliła się na wyższą (magnateria i arystokracja) oraz niższą (rycerstwo)
« Powrót do Leksykonu
