Albrecht Janusz

Janusz Albrecht – ur. 14 lutego 1892 r. w Kaliskach, w pow. włocławskim, zm. 6 września 1941 r. w Warszawie, pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego. Był żołnierzem Legionów Polskich od 1914 roku, a w 1917 po ucieczce z transportu do obozu w Szczypiornie działaczem POW. W II Rzeczpospolitej był oficerem zawodowym. W kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził 1 Pułkiem Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego. Po dostaniu się do niewoli zbiegł z obozu w Jarosławiu i w październiku 1939 roku był w Dowództwie Głównym Służby Zwycięstwu Polski. Był szefem Sztabu Komendy Okupacji Niemieckiej ZWZ od stycznia 1940 roku, a Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej od czerwca 1940 roku. Od jesieni 1940 roku zastępca Komendanta Głównego ZWZ. Został aresztowany przez kieleckie gestapo 7 lipca 1941 roku w Warszawie.

27 sierpnia 1941 roku został zwolniony z więzienia z misją przekazania Stefanowi Roweckiemu propozycji cichego porozumienia ZWZ z Niemcami i warunkiem dobrowolnego powrotu do Kielc, co potwierdził oficerskim słowem honoru. 6 września 1941 roku popełnił samobójstwo, kiedy kierownictwo AK dało mu do zrozumienia, że jego misja jest bezcelowa.

« Powrót do Leksykonu