Bukowski Jerzy

Jerzy Bukowski (ur. 23 listopada 1902 w Bugaju, zm. 1 czerwca 1982 w Warszawie) – polski aeromechanik, profesor i polityk.

Od lipca do listopada 1920, brał czynny udział w wojnie polsko-bolszewickiej na frontach północnym i południowym. Absolwent Politechniki Warszawskiej (w 1930 uzyskał stopień inżyniera mechanika). W 1938 został habilitowany w zakresie aerodynamiki stosowanej na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, w 1948 uzyskał nominację na profesora nadzwyczajnego, w 1958 na profesora zwyczajnego. W latach 1952-1953 i 1959-1965 rektor Politechniki Warszawskiej. Zaprojektował ponad 40 udanych prototypów śmigieł, skonstruował modele śmigieł do samolotów myśliwskich PZL P-7 i PZL P-11. W listopadzie 1939 został zatrzymany i uwięziony na dwa tygodnie na Pawiaku. Odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem 10-lecia i 30-lecia Polski Ludowej oraz Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego.

« Powrót do Leksykonu